مظاهر مصفا استاد برجستة ادبیات فارسی در دانشگاه تهران، با بیش از پنج دهه حضور مستمر در مجامع و محافل ادبی و فرهنگی، منشأ آثار ماندگاری در این عرصه بود. مروری بر کارنامة علمیِ وی، نمایان‌گر تنوع فعالیت‌های اوست: از تدریس در دبیرستان و دانشگاه گرفته، تا مسئولیت‌های اجرایی، تألیف و تصحیح متون و سرایش اشعار خوش‌خوان و ماندگار. اشعار مصفا در مورد افرادی چون: محمد مصدق، پرویز ناتل خانلری و غلامحسین صدیقی نشانگر حق‌شناسی اوست. او در محضر بزرگانی همچون جلال‌الدین همایی، ذبیح‌الله صفا، عبدالعظیم قریب، محمد معین، و بدیع‌الزمان فروزانفر پرورش یافت و خود نیز شاگردان بسیاری تربیت کرد. توانایی و شوق او در سرودن شعر به‌گونه‌ای بود که استاد فروزانفر او را «شاعرِی مُشتعل» نامید. مجموعه‌اشعار نسخه اقدم، توفان خشم، ده فریاد، سپیدنامه، و جمعه سرخ؛ و متون نثر پاسداران سخن، قند پارسی، و راهی از بن‌بست ازجمله آثار اوست.
کتاب حاضر که در قالب مصاحبة تاریخ شفاهی با مظاهر مصفا تدوین شده، به‌واسطة طرح مباحثی در شیوه‌های تدریس زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه‌ها، بررسی تحولات دانشنامه‌نویسی در دوران معاصر، ابتکاراتی در املا و رسم‌الخط فارسی، سال‌های حضور در ریاست مجتمع آموزش عالی قم، و پاره‌ای خاطرات دیگر می‌تواند برای علاقه‌مندان جالب‌توجه باشد.
شاعرِ مُشتعل، مصاحبة تاریخ شفاهی با مظاهر مصفا (۱۴۰۱). مصاحبه، تدوین و پژوهش پیمانه صالحی. تهران: سازمان اسناد و کتابخانة ملی ایران. چاپ دوم، ۱۴۰۲.