خدمات اجتماعی داوطلبانه و افتخاری، ستونهای پنهان جامعهاند؛ بنیانهایی که گرچه کمتر در نظر میآیند، اما تأثیری دیرپا بر انسجام و پایداری اجتماعی بر جای میگذارند. از لحظهای که افراد فارغ از چشمداشت مالی یا منفعت شخصی وقت و توان خود را صرف خدمت به دیگران میکنند، در حقیقت شبکهای از همیاری در جامعه شکل میدهند. این همدلی به مثابه موتور محرکه در بحرانها، بلایای طبیعی و حتی در زندگی روزمره، انسانها را سرزنده و پویا نگاه میدارد.
از منظر تاریخی، بسیاری از سازمانهای امدادی و خیریه در ایران و جهان بر پایة روحیة داوطلبی شکل گرفتهاند. نمونة بارز این مؤسسات، جمعیت شیروخورشید سرخ ایران (هلال احمر کنونی) است. در بررسی تفکر تأسیس، شکوفایی و گسترش فعالیتهای این جمعیت از سال ۱۲۸۶ تاکنون، بینش و نگرش، و نقش بنیانگذاران سازمانهای متولی امور عامالمنفعه در خور اعتناست و فراز و نشیب عملکرد جمعیت را بهطور شفاف در ادوار تاریخی و اجتماعی نشان میدهد.
دکتر حسین خطیبی، ادیب و استاد دانشگاه که سال ۱۳۲۶ به تشویق عبدالله معظمی به جمعیت شیروخورشید سرخ جذب شد و در ۱۳۲۷ به عضویت هیئتمدیره و از اردیبهشت ۱۳۲۸ به سمت مدیرعامل کل جمعیت برگزیده شد و همکاری افتخاری خود را تا اسفند ۱۳۵۷ ادامه داد، خاطرات دلنشینی از خدمات داوطلبانة گروههای مختلف اجتماعی در این جمعیت داشت. روایتهای دکتر خطیبی در کتاب «تدبیر ماندگار»، که بر مبنای مصاحبه با او پدید آمده، این روحیة داوطلبی را به تصویر میکشد. در دوران مسئولیت او دهها بیمارستان، درمانگاه و آموزشگاه در سراسر کشور ایجاد شد و حتی ادارة اکثر مراکز درمانی وزارت بهداری به این جمعیت واگذار شد. حُسن مدیریت او سبب شد تا جمعیت در سطح بینالمللی نیز از جایگاهی مناسب با منزلت ایران برخوردار شود و بیمارستانهای بسیاری را در شیخنشینهای حاشیة خلیج فارس تأسیس کند و در دوران حج نیز مصدر خدمات ارزشمندی شود.
دکتر خطیبی با باور به کار داوطلبانه، سازمان داوطلبان جمعیت شیروخورشید سرخ را راهاندازی کرد و موفق شد افراد علاقهمند را گرد هم آورد تا در صحنههای بحران، از زلزله و سیل گرفته تا خدمات درمانی و آموزشی، امید و اعتماد را به مردم بازگردانند. به بیان او، هیچ نهادی به تنهایی قادر به پاسخگویی به همه نیازهای مردم نیست و این مردماند که باید دست در دست هم بگذارند و به یاری یکدیگر بشتابند. دکتر خطیبی معتقد بود که هر فرد باید سهمی در این چرخة همیاری داشته باشد و آن را به میراثی ماندگار برای جامعه تبدیل نماید. او خود نیز الگویی کممانند از خدمت افتخاری برای نسلهای آینده بر جای گذاشت؛ تلاشهایی که فراتر از زمان و مکان در کالبد جامعه جریان دارند و بر فضیلت او صد چندان میافزایند.
نظرات بسته شده است