رفتن به نوشته‌ها

برچسب: مستندسازی

بررسی طرح‌های تاریخ شفاهی کتابداری و اطلاع‌رسانی (۲)

«تاریخ شفاهی کتابداری، کتابخانة‌ ملی انگلستان»

تأسیس کتابخانة بریتانیا[1] (کتابخانة‌ ملی انگلستان)، به سال ۱۹۶۹ بازمی‌گردد، زمانی‌که گزارش کمیتة کتابخانه‌های ملی توسط لرد دینتون[2] ارائه شد. در ۱۹۷۲ قانون کتابخانة‌ بریتانیا در مجلس انگلستان تصویب شد و این کتابخانه از ادغام بخش‌هایی از کتابخانة‌ موزة‌ بریتانیا، کتابخانة‌ مرجع ملی علوم و اختراعات[3]، کتابخانة‌ مرکزی ملی[4] و کتابخانة امانی ملی علوم و فناوری[5] تشکیل شد. در ۱۹۷۴ سازمان کتابشناسی ملی بریتانیا و ادارة اطلاع‌رسانی علوم و فناوری به کتابخانة‌ ملی انگلستان پیوستند و ساختمان جدید کتابخانه در ۱۹۹۸ در لندن گشایش یافت. در حال حاضر منابع متعددی اعم از کتاب‌ها، نشریات، نسخ خطی، اسناد و … بر روی وبگاه[6] کتابخانه جانمایی ‌شده و در دسترس پژوهشگران در سراسر دنیاست. آرشیو صدا، یکی از مجموعه‌های ویژة کتابخانه و مشتمل بر منابع مضبوط درزمینة‌ تاریخ و آثار موسیقی از قرن شانزدهم میلادی تاکنون، تاریخ شفاهی ملل و صدای حیات وحش است.[7] 

مجموعة تاریخ شفاهی کتابخانة ملی انگلستان از تنوع موضوعی خاصی برخوردار است که از آن جمله می‌توان به تاریخ شفاهی بهداشت، فرهنگ عامه، آموزش، کتابداری، موزه، آرشیو، صنعت، مشاغل خانگی و مهاجرت اشاره کرد. مصاحبه با کتابداران در کتابخانه‌ها و مراکز اطلاع‌رسانی، از سال ۱۹۷۴ آغاز شد و همچنان ادامه دارد. طرح‌های تاریخ شفاهی کتابداری و اطلاع‌رسانی طیف گسترده‌ای از مباحث را شامل می‌شود و در برگیرندة‌ مصاحبه با کارکنان کتابخانة بریتانیا، کتابداران کتابخانه‌های عمومی، اطلاع‌رسانان کتابخانه‌های دانشگاهی و اعضای هیئت‌علمی گروه‌های کتابداری در دانشگاه‌ها و کالج‌های انگلستان، ولز، اسکاتلند و ایرلند است.

کتابخانة‌ بریتانیا تعاملی سازنده با انجمن تاریخ شفاهی انگلستان[8] دارد. این انجمن، استانداردسازی روندِ فعالیت‌ها و فراهم‌آوری بستر به‌اشتراک‌گذاری تجربه‌ها در این حوزه را به منزلة‌ هدف اصلی فعالیت‌هایش مدِ نظر قرار داده است. بسیاری از کتابداران کتابخانة ملی انگلستان از اعضای فعال انجمن تاریخ شفاهی هستند. لذا طرح‌های تاریخ شفاهی در این کتابخانه، با مدیریت و همکاری مستمر با انجمن به سرانجام می‌رسد. روزآمدی کتابخانه در سطحی است که با شروع همه‌گیری بیماری کووید-۱۹، «راهنمای انجام مصاحبه‌های تاریخ شفاهی از راه دور»[9] با همکاری انجمن تهیه و بر روی وبگاه کتابخانة ملی انگلستان جانمایی شد. مطالعة این راهنمای کاربردی به دلیل جامعیت و همه‌جانبه‌نگری آن، از سوی انجمن‌های تاریخ شفاهی آمریکا، کانادا و استرالیا به تاریخ‌شفاهی‌نگاران توصیه شده است.[10]

خروجی‌های فرآیند تاریخ شفاهی، به‌طور مشترک از سوی بخش تاریخ شفاهی کتابخانة‌ بریتانیا و گروه تاریخ اجتماعی این کتابخانه ساماندهی می‌شود. فهرست‌نویسی و دسترس‌پذیری مصاحبه‌ها نیز مطابق با استانداردهای سایر منابع صورت می‌پذیرد. منابع حاصل از مصاحبه‌ها براساس فرم‌ها/ توافقنامه‌های آگاهانه که به تایید مصاحبه‌شوندگان رسیده است، به‌صورت آنلاین در اختیار پژوهشگران قرار می‌گیرد. همچنین شماری از مصاحبه‌ها به‌صورت کتاب یا مقاله منتشر می‌شود. در ضمن محتوای منابع، به‌عنوان دست‌مایة‌ مستندسازان، به‌منظور ساخت مستندِ پرتره از راویان به‌کار گرفته می‌شود. شماری از این فیلم‌های مستند، موفق به دریافت جوایز بین‌المللی شده‌اند.

دستنامة تاریخ شفاهی کتابخانة ‌بریتانیا که به تمام ابعاد این روش پژوهشی از ابتدا تا انتها پرداخته، مراحل اجرای فرآیند تاریخ شفاهی را از جلسة‌ پیش‌مصاحبه تا مصاحبه، پیاده‌سازی، فهرست‌نویسی و انتشار در بر می‌گیرد. این دستنامه به‌طور مرتب در جلسات مشترک بین کارشناسان تاریخ شفاهی کتابخانه و اعضای انجمن روزآمد شده و ویرایش‌های جدید آن پس از انتشار، در اختیار تاریخ‌شفاهی‌نگاران قرار می‌گیرد. بی‌تردید این دستنامة کاربردی، الهام‌بخش کتابداران در جوامع مختلف، به‌منظور ثبت‌وضبط تاریخ شفاهی کتابداری و اطلاع‌رسانی یا تاریخ شفاهی کتابداران در کشورشان خواهد بود.


[1] British Library

[2] Lord Dinton

[3] National Reference library of Science and Inventions

[4] National Central Library

[5] National Lending library for Science and Technology

[6] https://www.bl.uk/collection

[7]  اکبرزاده کرد مهینی، علی (۱۳۸۵). کتابخانة‌ بریتانیا. در دایره‌المعارف کتابداری و اطلاع‌رسانی، جلد دوم. تهران: سازمان اسناد و کتابخانة‌ ملی ایران.

[8] Oral History Society (OHS)

[9] Advice on remote Oral History interviewing during the covid-19 pandemic

[10]  این راهنما مدتی پس از انتشار،‌ در اردیبهشت ۱۳۹۹ توسط نگارنده ترجمه و منتشر شد.

نظرات بسته شده است

تدوین سرعنوان‌های موضوعی فارسی به روایت کامران فانی

با تأسیس مرکز خدمات کتابداری در دهة ۱۳۴۰، ضمن اینکه ارائه خدمات فنی به کتابخانه‌های ایران به‌عنوان یکی از اهداف اساسی این مرکز مورد توجه قرار گرفت، تهیة کتاب‌های مرجع همانند «سرعنوان‌های موضوعی فارسی» نیز با جدیت دنبال شد. در این راستا، گروه تحقیقات کتابداری این مرکز، سرپرستی طرح تدوین سرعنوان‌های موضوعی فارسی را بر عهدة کامران فانی و پوری سلطانی گذاشت. پس‌از آن مقرر شد سرعنوان‌های موضوعی فارسی بر اساس فلسفة سرعنوان کتابخانة کنگره، ولی مبتنی‌بر ویژگی‌های زبان فارسی و تجزیه‌وتحلیل موضوعات مطرح‌شده در کتاب‌های در دست انتشار تهیه شود. حاصل تدوین سرعنوان‌های موضوعی فارسی که از اواخر سال ۱۳۴۸ در مرکز خدمات آغاز شد، با ادغام مرکز در کتابخانة ملی در سال ۱۳۶۲، به این کتابخانه منتقل و چاپ و منتشر گردید.

کامران فانی که از دیرباز به تدوین و سرپرستی کتاب‌های مرجع علاقه‌مند بود، مشارکت در تألیف سرعنوان‌های موضوعی را به‌عنوان یکی از مهم‌ترین پژوهش‌های دوران فعالیت حرفه‌ای‌ خویش با طیب خاطر پذیرفت و همراه با پوری سلطانی به سرانجام رساند. او در کتاب «شمع خِرد»، علاوه‌بر اشاره به زمینه‌های شکل‌گیری سرعنوان‌های موضوعی فارسی، مراحل اجرایی طرح مذکور را تفسیر کرده است.

فانی تدوین سرعنوان‌های موضوعی را به‌عنوان شغل اصلی سی‌ساله‌اش در مرکز خدمات و کتابخانة‌ ملی معرفی می‌نماید، و اینکه ذهنش از ابتدای همکاری با این مرکز بر روی خدمات فنی و تهیة‌ سرعنوان متمرکز بوده است. در سال‌های تدوین این اثر مرجع، الگویی که در عالم کتابداری وجود داشت، شیوه کتابخانة کنگره بود که نحوه تهیه موضوعات و روش‌های اختصاص موضوع به کتاب‌ها را به تفصیل آورده بود. البته پیش‌از آن، گروهی ترجمة سرعنوان کنگره را آغاز کرده بودند که به دلیل اینکه بر مبنای کتاب‌های در دست انتشار در ایران نبود، کارایی چندانی نداشت. در ضمن موضوعات مربوط به ایران در سرعنوان کنگره ناقص بود و لازم بود تکمیل شود. بنابراین در تهیة سرعنوان‌های موضوعی، معادل انگلیسی و معادل‌های فارسی هر موضوع استخراج و بعد میان آن معادل‌ها، معادل‌ رایج‌تر انتخاب و ارجاعات مرتبط با آن ثبت ‌شد. بدین‌شکل موضوعات پراکنده و کنترل‌نشده در کتابخانه‌های مختلف استاندارد و مستند ‌شدند و یک موضوع در تمام کتابخانه‌ها با یک اصطلاح خاص به‌کار ‌رفت.

طرح تهیة‌ سرعنوان‌های موضوعی فارسی که با چند موضوع آغاز شد و زمانی یک جزوه بود، به سه جلد هزار صفحه‌ای با قطع رحلیِ بزرگ رسید. این کتاب به نوعی فرهنگ موضوعات جهان است و حوزه‌های مختلف مثل فیزیک، شیمی، فلسفه و … را شامل می‌شود.

نظرات بسته شده است

معرفی طرح‌های تاریخ شفاهی زنان (۳۴)

«تاریخ شفاهی زنان در چین»

کتاب «زنان در عصر روشنگری چین: تاریخ شفاهی و مکتوب»[1] با ویراستاری وانگ ژِنگ[2]، نخستین‌بار سال ۱۹۹۹ از سوی انتشارات دانشگاه کالیفرنیا در ۴۰۲ صفحه منتشر شد. ویراست دوم این کتاب سال ۲۰۱۵ نشر یافت. این مجموعه مشتمل است بر تحلیل محتوای کیفی مصاحبه با پنج زن چینی که در جایگاه مدیر مدرسه، وکیل، نویسنده، پزشک و کنشگر سیاسی فعالیت‌های گسترده‌ای انجام داده بودند و با عنوان فراموش‌شدگان تاریخ به خوانندگان معرفی شدند.

این کتاب برخلاف سایر آثار تاریخ شفاهی زنان چینی که به دوران انقلاب کمونیستی یا عصر اصلاحات اقتصادی اختصاص دارد، به واکاوی نقش زنان در جنبش فرهنگ نو پرداخته و راهبردهای حزب کمونیست چین برای شکوفایی زنان را زیرِ سؤال می‌برد و بر تلاش‌های فردی به‌جای ایدئولوژی مارکسیستی تحتِ حمایت دولت تأکید دارد. جنبش فرهنگ نو در فواصل سال‌های ۱۹۱۷ تا ۱۹۲۶ رخ داد؛ زمانی‌که روشنفکران چینی تلاش کردند دموکراسی و ایده‌های غربی را وارد فرهنگ بومی چین کنند. حمایت از حقوق زنان و برابری زن و مرد از اهداف اصلی این جنبش بود.

محقق علاوه‌بر مصاحبه با زنان، اسناد تاریخی، مقالات و آثار مکتوبِ مرتبط با نقش زنان را در جنبش مذکور شناسایی و بر مبنای گفته‌های راویان مستندسازی کرده است. از این روزن، از یک طرف با بازخوانی اسناد و تفسیر روایت‌ها، تأثیرات متقابل تجربیات فردی و گفتمان‌های اجتماعی تبیین می‌شود. از سوی دیگر با تحلیل بینامتنی و مقایسة منابع مختلف، از جمله پژوهش‌های تاریخ شفاهی‌نگاران اروپایی با متون چینی، ایده‌های فمینیستی آنان با فرهنگ چینی سازگار می‌گردد. 

زنان در عصر روشنگری چین بر کاربرد روایت‌های شخصی در علوم اجتماعی و تاریخ تأکید دارد؛ اینکه زنان در جایگاه راویان تاریخ معرفی ‌شوند، نه صرفاً سوژه‌هایی برای تحلیل تاریخی. ترکیب چندلایه و تحلیل‌های علمی زمینه‌ای فراهم می‌آورد تا این مجموعه نه‌تنها تحلیلی تاریخی ارائه دهد، بلکه یک پرترة زنده از زنان اثرگذار در تاریخ چین نمایان سازد و خواننده را به درک ملموس‌تری از نقش زنان در این گذار تاریخی برساند. این کتاب دوران فرهنگ نو را با نگاهی زنانه بازسازی می‌کند و در تبدیل زنان به راویان تاریخ و شاهدان اصلی گذار اجتماعی در یک جنبش فرهنگی سهمی راهگشا دارد.


[1].Women in the Chinese Enlightenment

[2] . Wang Zheng

نظرات بسته شده است

ویرایش و تدوین در تاریخ شفاهی (۹)

تاریخ شفاهی در دوران رشد و گسترش در قرن بیستم مراحل مختلفی را گذرانده است؛ البته در بیشتر موارد مراحل قبلی نیز به‌طور موازی با مرحلة جدید به‌کار گرفته شدند. این تحولات که از اختراع ضبط صوت و دسترسی به شنیده‌ها آغاز شد، به بازآفرینی رخدادها و تحلیل و تفسیر وقایع انجامید.

در سال‌های اخیر مصاحبه‌های تاریخ شفاهی به‌منظور دستیابی به دو هدف انجام می‌شود: اول، با هدف گردآوری و مکتوب‌سازی روایت‌ها، به‌گونه‌ای که راوی به آن تمایل دارد. دوم، به‌منظور تاریخ‌نگاری، به نحوی که انتظار از علم تاریخ یعنی مستندسازی گذشته محقق شود؛ آنچنان که بوده، یا دست کم آنچنان که درک می‌شود. هر قدر تاریخ شفاهی مستندشده بر واقعیت درک‌شده منطبق‌تر باشد، طرح تاریخ شفاهی اعتبار افزون‌تری می‌یابد. در این راستا، توجه به این نکته حائز اهمیت است که مستندسازی و راستی‌آزمایی در تاریخ شفاهی در دو مرحله انجام می‌شود: ابتدا در زمان انجام مصاحبه و بعد هنگام تدوین متن مصاحبه.

مستندسازی در مرحلة اول (انجام مصاحبه) به مراتب مهم‌تر از مرحلة دوم است. به دلیل اینکه مصاحبه‌گر این امکان را دارد که با طرح سؤالات تکمیلی در حین مصاحبه بسیاری از ابهام‌ها را رفع و مصاحبه را تکمیل نماید. همین‌طور ممکن است راوی حقایق و واقعیت‌ها را به‌گونه‌ای دیگر بیان کند. در چنین مواردی مصاحبه‌گر با ارائه اسناد معتبر مغایر با گفته‌های راوی، به‌صورت محترمانه نسبت به صحت مطالب تشکیک وارد می‌کند.

علاوه‌بر این ممکن است مصاحبه به دلایلی به مرحلة تدوین و آماده‌سازی برای انتشار نرسد یا زمانی برای تدوین و انتشار آن تصمیم‌گیری شود که دیگر مصاحبه‌شونده از حافظه‌ای شفاف برای بررسی مصاحبه برخوردار نباشد. در این صورت ممکن است اصلاح بسیاری از مواردی که لازم است در تعامل با راوی مطرح شود، امکان‌پذیر نباشد. بنابراین شایسته است مصاحبه‌گر پس‌از پایان هر جلسه، فهرست مواردی را که به تکمیل و مستندسازی نیاز دارند، تهیه کند و در جلسات بعدی به‌طور دقیق بررسی نماید.

نظرات بسته شده است

طرح مستندسازی تجربیات مرتبط با کرونا، کتابخانه و موزه ملی سنگاپور

کتابخانه[1] و موزه ملی سنگاپور[2] به‌صورت مشترک، طرح جمع‌آوری خاطرات، عکس‌ها و فایل‌های صوتی و تصویری مرتبط با ویروس کرونا را در سنگاپور به اجرا درآورده‌اند. مجریان این طرح معتقدند لازم است در این مقطع حساس تاریخی، تجربیات افراد مختلف به‌منظور کمک به آیندگان در شیوع احتمالی بیماری‌های همه‌گیر ثبت‌وضبط شود. گردآوری خاطراتِ همه اقشار جامعه از جمله کادر بهداشت و درمان اعم از پزشکان، پرستاران، روانشناسان، گروه‌های داوطلب و کارکنان خدماتی در کنار روایت‌های بیماران و خانواده‌های آنان، موجب به‌اشتراک‌گذاری جنبه‌های متنوع زندگی در دوران شیوع کرونا می‌شود.

یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که در این طرح موردتوجه قرار گرفته، مربوط به دوران ماندن در قرنطینه است، اینکه ماندن در خانه چه احساسی به افراد می‌دهد؛ چه اشخاصی که به کرونا مبتلا شده‌اند، چه افرادی که نگران ابتلا به بیماری یا فوت عزیزانشان هستند. در ضمن به علاقه‌مندان توصیه شده است تا خاطرات و مطالب ارسالی را با توجه به پرسش‌های زیر تهیه نمایند:

  • روال زندگی شما در این دوره چه تغییری کرده است؟
  • کدام‌یک  از برنامه‌های روزانه شما تحت‌ تاثیر این بحران قرار گرفته است؟
  • برای انجام دورکاری در منزل، با چه مشکلاتی مواجه بودید؟
  • آموزش فرزندان دستخوش چه تحولاتی شده است؟
  • از تغییراتی که در این دوره در جامعه مشاهده می‌شود، صحبت کنید؟
  • چطور با تغییرات ناشی از این بحران کنار آمدید؟
  • از دلگرمی‌ها و امیدهای این دوره بگویید؟
  • از سخت‌ترین یا به یادماندنی‌ترین لحظات صحبت کنید؟

علاوه‌براین، موزه ملی سنگاپور از مردم درخواست کرده است تا مجله‌ها، روزنامه‌ها، بروشورها، کاتالوگ‌ها، پوسترها و جزوه‌هایی را که در این دوره منتشر شده است، در اختیار این موزه قرار دهند تا بعدها در کنار اشیاء خاص این مقطع تاریخی، در معرضِ دید عموم مردم قرار گیرد.


[1] https://www.nlb.gov.sg/GetInvolved/ContributeCreate/DocumentingCOVID-19.aspx

[2] https://www.nhb.gov.sg/

خارج شدن از نظر