«تاریخ شفاهی و آموزش: نظریه‌ها، محدودیت‌ها و اقدامات»
کتاب تاریخ شفاهی و آموزش[1] مجموعه مقالاتی مبتنی بر نظریه‌ها در آموزش تاریخ شفاهی، دشواری‌ها در این حوزة پژوهشی و نیز اقدامات ضروری را در این راستا شامل می‌شود. این اثر توسط کریستینا لی‌اِولین[2] و نیکلاس فوک[3] ویراستاری شده و سال ۲۰۱۷ از سوی انتشارات پال‌گِریو مک‌میلان[4] در آمریکا چاپ و منتشر شده است.
هجده مقالة مندرج در این کتاب که در دو فصل تنظیم شده است، ضمن هدایت خوانندگان به سمت و سوی چشم‌انداز مفهومی و محدودیت‌های روش‌شناختی آموزش تاریخ شفاهی در مدارس و دانشگاه‌ها، تجربه‌های معلمان و استادان را در به‌کارگیری این روش پژوهشی به اشتراک می‌گذارد. در فصل نخست رویکردهای مفهومی و نظری آموزش تاریخ شفاهی تبیین شده و موضوعاتی همانند لزوم آموزش تاریخ شفاهی در مدارس، نحوة گردآوری روایت‌های موضوع‌محور، اهمیت ضبط‌وثبت تاریخ خانواده توسط دانش‌آموزان، جایگاه تاریخ شفاهی در آموزش‌های دانشگاهی و حفظ فرهنگ بین‌نسلی از طریق گفت‌وگو درج شده است. در فصل دوم که به بررسی روش‌شناسی آموزش تاریخ شفاهی اختصاص دارد، مواردی همچون تاریخ شفاهی الهام‌بخش معلمان تاریخ، احیای تاریخ شفاهی در جوامع بومی، آموزش دیجیتال و روش‌های تدریس تاریخ شفاهی در دانشگاه‌های استرالیا تبیین شده است.
نویسندگان این مجموعه معتقدند که بایستی با آموزش تاریخ شفاهی از دوران نوجوانی، دانش‌آموزان را تشویق کرد تا با مصاحبه با اعضای خانواده و دوستان، به منابع تاریخی علاقه‌مند شوند و با گذشته ارتباط برقرار کنند. بدین‌ترتیب نسل جوان از تاریخ دور نمی‌شود و در هیجانات و اتفاقات روزمره گرفتار نمی‌آید. کتاب تاریخ شفاهی و آموزش، به‌عنوان نخستین ارزیابی جامع از آموزش تاریخ شفاهی در قرن بیست‌ویکم، با تنوع موضوعی و تجزیه‌وتحلیل داده‌های حاصل از مصاحبه، می‌کوشد تا ظرفیت‌‌های آموزشی را به‌منظور تدریس و یادگیری تاریخ شفاهی یادآور شود.
[1] Oral History and Education: Theories, Dilemmas, and Practices
[2] Kristina R.Liewellyn
[3] Nicholas NG-A-Fook
[4] Palgrave Macmillan