مَه‌لقا مَلّاح (۱۲۹۶- ۱۴۰۰)، فعال محیط زیست و کتابدار، فرزند خدیجه افضل وزیری و نوه بی‌بی خانم استرآبادی، از فعالان حقوق زنان بود. او پس‌از تحصیل در رشتة علوم اجتماعی دانشگاه تهران، راهی پاریس شد و به اخذ دکترای این رشته نائل آمد. در سال‌های تحصیل در سوربُن، در دوره‌های کتابداری کتابخانة ملی فرانسه شرکت کرد و چندی پس‌از بازگشت به ایران، به ریاست کتابخانة «موسسه تحقیقات روانشناسی» منصوب شد. او با مطالعه و تعمق در کتاب‌های حفاظت از محیط زیست به این حوزه علاقه‌مند شد و با مشارکت هم‌فکران و حمایت همسرش، حسین ابوالحسنی، سازمان غیردولتی «جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط زیست» را بنیان نهاد و زندگی‌اش را یکسره وقف آموزش و فرهنگ‌سازی در زمینة حفاظت از محیط زیست کرد. مستند «همة درختان من» بر اساس زندگی و زمانة این چهره ماندگار حفاظت از محیط زیست ایران تهیه و منتشر شده است.
مَلّاح در خانواده‌ای پرورش یافت که آگاهی‌بخشی اجتماعی به‌عنوان یک ضرورتِ انکارناپذیر پذیرفته شده بود. میراث‌داری دو نسل از فعالان حقوق زنان، باور او را نسبت به توانایی زنان در عرصة مدیریت و تأثیر آنان بر شکوفایی تشکل‌های مردم‌نهاد قوی‌تر کرده بود. مَلّاح با ایجاد یکی از قدیمی‌ترین و مؤثرترین مؤسسات زیست‌محیطی، نسلی باانگیزه از فعالان محیط زیست را گرد هم آورد تا با چشم‌انداز «زمینِ سبز، آسمانِ آبی» نسبت به حفظ آب، خاک و هوای سرزمین‌شان احساس مسئولیت داشته باشند. صلابت، صداقت، احترام به طبیعت، درختکاری، پاکیزه نگاه داشتن آب، و هوای سالم، تنها شمه‌ای از آموزه‌هایی است که او به نسل جوان آموخت. در خطوط چهره‌اش جویباری روان بود که درختان کهنسال را سیراب می‌کرد و از خطر نابودی نجات می‌داد، و لبخندی دلنشین که امید به ارمغان می‌آورد و دلِ فرزندان ایران را گرم می‌کرد از اینکه همچنان مراقب و نگران‌شان است.