| دولت صحبت آن شمع سعادت پرتو | بازپرسید خدا را که به پروانة کیست |
اسماعیل سعادت (۱۳۰۴، خوانسار- ۱۳۹۹، تهران)، ادیب، زبان‌شناس، مترجم، ویراستار و عضو پیوستة فرهنگستان زبان و ادب فارسی دوازدهم شهریورماه دیده از دنیا فرو بست و جامعة علمی و فرهنگی را در غم و اندوه فرو برد. او از نسل «ممکن‌ها» بود؛ نسلی که هدف و انگیزه داشت، در مسیر دستیابی به آن قدم برمی‌داشت و به خواستن توانستن است، جامة عمل می‌پوشاند.
اهل قلم و همکارانِ سعادت به سخت‌کوشی و نکته‌سنجی او به دیدة تحسین می‌نگریستند. بی‌شک نثر فارسی معاصر بسیاری از آراستگی‌های خود را وامدار تلاش اوست که تا آخرین روزهای حیات پُربرکتش، تازگی و طراوت از زبان و قلمش می‌تراوید. شخصیت فرهنگی او مزیّن بود به صفات نیکو. سعادت بسیار متواضع، موقر، فروتن و مبادی آداب بود و از هیچ کوششی به‌منظور تربیت نوخامگان دریغ نمی‌ورزید. دستش «سایه» داشت و با رویی گشاده به جوان‌ها توجه و رسیدگی می‌کرد. دیدارش کیمیایی بود که دلِ دوستدارانش را قرص می‌کرد و روزهای خوب را نوید می‌داد.
سعادت که فارغ‌التحصیل زبان و ادبیات فرانسه و دبیر دبیرستان‌ها بود، با پیوستن به بنگاه ترجمه و نشر کتاب، به حوزة ویرایش و ترجمه وارد شد و بعدها در پی همکاری با مؤسسه انتشارات فرانکلین، مرکز تهیة مواد خواندنی برای نوسوادان، سازمان ویرایش و تولید فنی و مرکز نشر دانشگاهی تجربه‌های ذی‌قیمتی در حوزة چاپ و نشر اندوخت. پس‌از عضویت در فرهنگستان زبان و ادب فارسی اجرای طرح تدوین دانشنامة زبان و ادب فارسی را عهده‌دار شد و جایزة جشنواره فارابی را برای سرپرستی این طرح دریافت کرد.
او که اندیشمندی توانا بود، به ترجمة آثار فلسفی توجهی ویژه داشت و با ترجمة کتاب‌های در آسمان، در کون و فساد، آثار علوی و خطابه اثر ارسطو میراث ارزشمندی برای اهل فلسفه برجای نهاد. همچنین تلاش کرد بخشی از آثار فلسفی کاپلستون، اسپینوزا، مونتنی و … را به فارسی‌زبانان بشناساند. آثار ترجمه‌ای او در سال‌های ۱۳۷۴، ۱۳۷۸ و ۱۳۸۰ به‌عنوان کتاب سال جمهوری اسلامی ایران برگزیده شد. همچنین سال ۱۳۸۲ در زمرة چهره‌های ماندگار معرفی شد و سال ۱۳۸۷ نشان درجه‌یک دانش به او اعطا گردید.
تأمل و تدبر محققانة سعادت در زبان و ادب فارسی، گواه حضور روح اندیشمند او در پاسداشت این زبان بود. او که یکی از برجسته‌ترین حافظان روح زبان فارسی و یکی از الگوهای کم‌مانند اخلاق و انسانیت بود، چونان نامش سعادتمند زیست. سعادت کوشنده‌ای تمام‌وقت برای فرهنگ ایران‌زمین و کیمیایِ سعادت روزگار ما بود. امید آنکه دوستدارانش ادامه‌دهندة اندیشه‌های او باشند.