کتاب «گردونة روزگار» حاصل گفت‌وشنود با دکتر شیرین بیانی، سال ۱۳۹۲ به کوشش کریم فیضی از سوی مؤسسه اطلاعات منتشر شد و چاپ دوم آن سال ۱۳۹۵ روانة بازار نشر شد. دکتر بیانی استاد تاریخ و متخصص تاریخ مغول، و فرزند خان‌بابا بیانی و ملکه ملکزاده و نوادة ملک‌المتکلمین است. او سومین نسل از مورخان یک خاندان است که خود پدیده‌ای کم‌نظیر در تاریخ‌نگاری معاصر به‌شمار می‌آید و آثاری همچون زن در ایران عصر مغول را به‌عنوان نخستین تاریخ‌نگاری نوینِ زن در ایران، به جامعة پژوهشی عرضه کرده است.
این اثر از سه بخش تشکیل شده است: گفت‌وگوها، یادبودهای شیرین و ترجمة یک کتاب. در بخش آغازین که موضوعاتی همچون «از کودکی تا تاریخ»، «دنیای کتاب ها»، «دانشگاه و تاریخ» و «یاد سفرکردگان» را دربر می‌گیرد، با سیر زندگی مصاحبه‌شونده از کودکی تا استادی دانشگاه آشنا می‌شویم. رسیدن به مرتبة استادیاری در کمتر از ۲۶سالگی و دست به قلم شدن در ۱۴ سالگی از مطالب جالب این بخش است. در بخش دوم خاطرات راوی به‌صورت داستانی و مستند نگاشته شده و مواردی نظیر «چکیده‌ای از یک زندگی» و «دوران نوجوانی» را شامل می‌شود. بخش سوم ترجمة کتاب شاهزاده کوچولو است که در دهة ۱۳۴۰ ترجمه شد ولی پیش‌از آن منتشر نشده بود.
گردونة روزگار زندگی بانویی را به تصویر می‌کشد که نیم‌قرن عاشقانه برای پیشبرد مطالعات تاریخ ایران کوشید. او خودش را حاصل سه کانون معرفت می‌داند: مهر، هنر و دانش. «مهر» نمایانگر محیط فرهنگی خانواده‌ای است که زینت در و دیوارش کتاب بود. «هنر» تداعی‌گر فضای کار مادرش در موزة ایران باستان است که خاطرات روزهای نوجوانی‌اش را رقم زد. «علم» محیط دانشگاه را به یاد می‌آورد که محل تحصیل و فعالیت‌های علمی‌اش بود. بی‌تردید مطالعة این کتاب چراغِ راه دختران جوان خواهد بود؛ اینکه تمرکز بر اهداف، جویندگان راستین را به سرمنزل مقصود خواهد رساند.