پانزدهمین دورة جشنواره بین‌المللی فارابی مطابق رسم هر ساله، در بخش شخصیت‌های پیشگامِ علوم انسانی و اسلامی، از بزرگان اثرگذار در حوزه‌های مختلف تقدیر به عمل آورد. یکی از جوایز این دوره به نام اسطورة کتابداری ایران، سرکار خانم پوری سلطانی آراسته شد؛ کتابداری والامقام که نقشی ماندگار در توسعه و آموزش کتابداری و اطلاع‌رسانی و تهیة ابزارهای فهرست‌نویسی ایفا کرد. او با تأسیس مرکز خدمات کتابداری و هدایت طرح‌های پژوهشیِ زیربنایی، در کانون گذر از سنت به تجدد و گذار از کتابداری سنتی به کتابداری نوین قرار گرفت. استاد سلطانی کتابداری عملگرا بود که فرهنگ کار جمعی را ارج می‌نهاد و به آموزش نیروی انسانی در همة سطوح اعتقادی راستین داشت. اعطای این جایزه به جامعة کتابداری ایران یادآوری می‌کند که نخستین فارغ‌التحصیلان کتابداری و بنیان‌گذاران مراکز آموزشی و پژوهشی با چه روحیه و انگیزه‌ای پای در این راه نهادند، با چه مشکلاتی روبه‌رو بودند و کدام عوامل در موفقیت آنان نقشی بسزا داشت.
یکی از اقدامات مهم خانم سلطانی ارائه طرحی به‌منظور ادغام مرکز خدمات کتابداری با کتابخانة ملی ایران بود. او در مصاحبة تاریخ شفاهی که با عنوان «سرو سربلند» منتشر شده، علاوه‌بر اینکه مراحل شکل‌گیری مرکز خدمات کتابداری و فعالیت‌های آن را به تفصیل بازگو کرده، از انگیزه‌اش در راستای تلاش برای ادغام این دو نهاد گفته است. او با این باور که جای واقعی مرکز خدمات در کتابخانة ملی بود، اذعان داشت که از یک‌سو کتابخانة ملی در آن سال‌ها کتابخانه‌ای غیرفعال بود و کتابداران متخصص در آن فعالیت نمی‌کردند، و از سوی دیگر مرکز خدمات که زیر نظر وزارت علوم بود، به همة آثار منتشرشده دسترسی نداشت. البته از تصویب طرح تا ادغام، حدود سه سال فاصله افتاد و سرانجام با اجرایی شدن آن در سال ۱۳۶۲، هم سطح فعالیت‌های کتابخانة ملی دگرگون شد و ارتقاء یافت و هم کارشناسان مرکز خدمات کتابداری به نسخه‌هایی که از طریق واسپاری به کتابخانة ملی می‌رسید، دسترسی پیدا کردند. خانم سلطانی پس‌از ادغام این دو مرکز تا آخرین روزهای حیات، همچنان دغدغة کتابخانة ملی را داشت و با تلاشی مستمر میراث ارزشمندی را در این سازمان به یادگار گذاشت. از آن جمله است: سرعنوان‌های موضوعی فارسی، خدمات فنی، اصطلاحنامة کتابداری و رده‌بندی دهدهی دیوئی: ادبیات ایرانی.