کتاب «یاد بعضی نَفَرات» به قلم سیمین بهبهانی، غزل‌بانوی شعر معاصر، مجموعه‌ای است از خاطرات، مقالات و یادداشت‌های او دربارة دوستان، شاعران و نویسندگان هم‌عصرش. جلد اول کتاب سال ۱۳۷۸ از سوی نشر البرز و جلد دوم آن در ۱۳۸۶ از سوی انتشارات نگاه منتشر شد. این اثر آیینه‌ای است از دوستی‌ها که با نگاهِ انسانی سیمین به رشتة تحریر درآمده و خوانندة مشتاق را به ضیافت یادها و چهره‌ها می‌برد. آنچه در این کتاب نگاشته شده، حاصل دقت در آثار و احوال یاران و شناخت رفتار آنان بوده است. از این‌رو ضمن اندیشیدن دربارة هر اثر، به خلق‌وخوی آفریننده‌اش هم نگاهی ویژه داشته است.
شاید بتوان ویژگی خاص این کتاب و وجه تمایز آن را در قیاس با سایر آثار مشابه، در ارائه روایتی خواندنی از اثرگذاری زنان در ادبیات معاصر دانست. نویسنده هم تصویری صادقانه از خود پیشِ چشم علاقه‌مندان قرار می‌دهد، و هم با تحسین زنان شاعر و نویسنده، حضور پُررنگ آنان را در تاریخ فرهنگ این سرزمین نمایان می‌سازد. به عبارتی با تصویرسازی چندلایه از جایگاه زنان در متن ادبیات، بر مسیرهای تازه‌ای که گشودند، پرتو می‌افکند و آنان را در این روایت‌های مهرورزانه‌اش جاودانه می‌سازد.
او در یادکردش از بانوان فرهیخته، از پروین اعتصامی گرفته، تا فروغ فرخزاد و سیمین دانشور و منیرو روانی‌پور، و نیز زنانی که در محافل ادبی همراهش بودند، تلاش می‌کند نقش آنان را در ادب معاصر به مخاطبان بشناساند. او هم جسارت فروغ را تحسین می‌کند و هم اخلاق‌گرایی پروین را، و هم کوشندگی زنانی را که در شرایط دشوار اجتماعی خوش درخشیدند. سیمین بهبهانی در یاد بعضی نَفَرات نه‌تنها یاد یاران را زنده کرد، بلکه تصویری از زنانی آفرید که هر یک با قلم و اندیشة خویش چراغی در تاریکی برافروختند. او خود نیز در میان آنان ایستاد؛ بانویی که غزل را با صدای زنانه سرود و نشان داد که زن، نه سایه‌ای در حاشیه، بلکه نوری در متنِ تاریخ و ادبیات ایران است.