«خدمات خانگیِ زنان مهاجر»
طرح «تاریخ شفاهی خدمات خانگیِ زنان مهاجر»[1] سال ۲۰۰۵ توسط الکساندرا فِراند[2] و لورا کوئیلیسی[3]، استادان دانشگاه سایمون فریزر[4] در کانادا اجرا شد. در این طرح با هشت زن ایتالیایی و ده زن آلمانیِ مقیم ونکوور مصاحبه شد. این زنان پس‌از جنگ جهانی دوم به کانادا مهاجرت کردند و در آن زمان بیست تا سی‌ساله بودند.
زنان برای رهایی از ویرانه‌های اروپا پس‌از جنگ و در آرزوی یافتن شغلی مناسب و امید به پیشرفت راهی کانادا شدند. در آن دوران پذیرش زنان در کانادا تنها به واسطة کار در مشاغل خدمات خانگیِ میسّر بود و آنها از سر اجبار به کارهایی همچون خدمتکاری، پرستاری، آشپزی و آرایشگری در منزل تن دادند. البته آن را به منزلة نقطة شروعی برای زندگی به‌عنوان مهاجر پذیرفتند و سال‌های بعد در مشاغلی با شرایط مناسب‌تر مشغول شدند. زنان آلمانی شرایط کار را در کانادا به مراتب آسان‌تر از آلمان تلقی کردند و زنان ایتالیایی برعکس. نکته‌ای که زنان متفق‌القول بر آن تأکید داشتند، فراگیری زبان انگلیسی در محیط خانواده بود. بدین‌شکل به راحتی ارتباطات اجتماعی‌شان را گسترش دادند.
ساختار سؤالات در طرح مذکور به‌گونه‌ای طراحی شد تا زنان را قادر سازد روایت‌های خود را حول تجربیاتشان متمرکز کنند و در معنابخشی به این فعالیت‌ها، هویت خود را بیابند. زنان داستان‌های زندگی‌شان را با ترکیبی از اشکال روایی همانند حکایت‌ها، لطیفه‌ها و شایعات بازگو کردند. این روایت‌های ترکیبی سَرنخ‌هایی به مصاحبه‌گران داد تا در جست‌وجوی مسائل زنان و کشف راه‌‌هایی برای حل آن برآیند. گفتمان‌های اجتماعی و تغییر نگرش زنان نسبت به نخستین سال‌های مهاجرت و امیدها و انتظارات آنها به روشنی به تصویر درآمده است. طرح تاریخ شفاهی خدمات خانگیِ زنان مهاجر به دلیل انعکاس صدای یکی از منفعل‌ترین گروه‌های انسانی، از سوی انجمن تاریخ شفاهی کانادا مورد تقدیر قرار گرفت.
[1] Oral history of immigrant women’s domestic services
[2] Alexandra Freund
[3] Laura Quilici
[4] Simon Fraser University
خارج شدن از نظر