تاریخ شفاهی نقش بسیار موثری در تاریخ‌نگاری معاصر ایفا می‌کند و به‌عنوان یک ابزار تحقیقی در مطالعات تاریخی، کاربرد فراوانی دارد. در این روش، امکان طرح موضوعات به شیوه‌ای راحت و دور از تکلف نوشتاری وجود دارد که منجر به تعمیق مباحث خواهد شد. تاریخ شفاهی با کمک به بازآفرینی تاریخ، مورخ را به صحنة رخدادهای واقعی وارد می‌کند. اساساً گفت‌وگو بر اساس روابط بین افراد شکل می‌گیرد، از ارتباط مصاحبه‌شونده و مصاحبه‌گر گرفته، تا زمانی‌که رابطه از مرزهای خصوصی فراتر می‌رود و دیگران را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد یعنی افراد و جوامعی که در مصاحبه در مورد آنها بحث شده و نیز اطلاعاتی که ثبت‌وضبط می‌شود.
در این راستا، توجه به ملاحظات قانونی و اخلاقی در زمینة بهره‌برداری و انتشار مصاحبه‌ها- اعم از ارائه خدمات به پژوهشگران، انتشار الکترونیکی یا چاپی متن مصاحبه و تهیة برنامه‌های رادیویی و تلویزیونی و فیلم مستند حائز اهمیت است. توجه به این ملاحظات و رعایت موارد ضروری نقش بسزایی در تعیین حقوق پدیدآورندگان در داده‌های حاصل از تاریخ شفاهی دارد.